Nisan Ayında Okuduklarım

#nisanayındaokuduklarım Nisanda 2 manga ve 1 cizgi romanla beraber 11 kitap okudum. Favorilerim Tarihçi, Yerdeniz Öyküleri ve Yakut Kırmızı. Benim için verimli bir aydı, umarım mayista en az nisan kadar iyi gecer😊 #kitap #book #instabook #vsco #vscocam #vscobooks #vscoblogger #blogger #kitapblogu #bookblogger #kitapsevgisi #booklove #booknerd #bookgeek #büyülüayraç

Berfin Kanat (@buyulu_ayrac)'in paylaştığı bir gönderi (1 May 2017, 09:40 PDT)

Herkese merhaba! Nisan ayında toplam on bir kitap okudum. Bunlardan biri çizgi roman ve ikisi manga olsa da benim için verimli bir ay olduğunu söyleyebilirim. Okuduklarımın hemen hemen hepsini beğendim ve çoğu bana bir şeyler kattı. Keyifle okuduğum bir kitap aynı zamanda bilgilendiriciyse çok daha mutlu olarak bitiriyorum. Bilmem siz de öyle hissediyor musunuz? ^.^

Laura Esquivel'den Lupita Ütü Yapmayı Seviyordu nisan ayında okuduğum ilk kitaptı. Yazarın Acı Çikolata adlı kitabını çok beğenmiştim. Latin Amerika Edebiyatı'nı seviyorum, Laura Esquivel de bu edebiyatın başarılı temsilcilerinden biri. Kitap Meksika'da yaşayan Lupita'nın hayatından bir kesit sunuyor. Bunu yaparken Meksika'nın siyasi - toplumsal yapısını da es geçmiyor. Kitabı Acı Çikolata kadar iyi bulmadığım için beklentilerimi karşıladı diyemem. Acı Çikolata kadar iyi bir kurguya sahip değil ama Meksika'yı az biraz mercek altına almak isterseniz okuyabilirsiniz. Lupita karakterini başlarda rahatsız edici bulsam da kitap ilerledikçe kabullendim. O da hikayesinde ilerledikçe etrafındakileri nasıl seveceğini öğreniyordu.

Lupita Ütü Yapmayı Seviyordu, zamanınız varsa bir günde bitirebileceğiniz kısa bir kitap. Ardından uzun zamandır okumak istediğim - hatta deliler gibi merak ettiğim - Karanlık Güzel'e başladım. Çizgi-roman türünün dikkat çeken eserlerinden biriydi ve adını çok duymuştum. Karanlık Güzel şirin çizimleri ve rahatsız edici konusunun birleşimiyle benim pek hoşuma gitmedi. Kitap  çok rahatsız edici ama bir o kadar da gerçekçi. Sonu yok, başı yok. "Bir varmış bir yokmuş" dercesine yazılmış, zaman yok. Okuduğum en farklı şeylerden biri, bu yanı ilgimi çekti. Ama bitirince vay be ben ne bitirdim demedim, sadece tuhaf bir şeye tanıklık etmiş gibi oldum. Karanlık Güzel'i okurken kirlenmiş bir masalı okuyor gibiydim. Sevdiğim bir alana müdahale edilmiş gibiydi, bu yüzden kitabı zihnimin hatırlamak istemediklerim kısmına kaldırdım. Böyle dedim diye çok çarpıcı bir şey olduğunu düşünmeyin, evet farklı ama Happy Three Friends de farklı. (Biraz benziyorlar.) Üzücü bir yanı var, en etkileyici kısmı bu bence; kitaba Karanlık Güzel ismini veren melankolisi.

Karanlık Güzel'den sonra Titana Saldırı mangalarına geçtim. Animesini çok seviyorum, zaten o sıralar yeni sezon başlamıştı. Bir ara çıkan tüm kitapları alsam mı diye düşündüm, iyi ki öyle yapmamışım. Mangası animedeki heyecanı vermiyor. Ayrıca boyut olarak küçük olması ve sayfa arasına denk gelecek şekilde yapılan baskısı benim için okumayı çok zorlaştırdı. Gerekli Şeyler'e bu konuda mesaj attım, boyutun orjinali de öyleymiş. Sayfa ortasına denk gelen kısımlar konusunda matbaayı uyarmışlar, umarım yeni basılanlarda bu sorun yoktur. Konuşma balonlarını okumak için mangayı bastırıp durmak zorunda kaldım. Sonuç olarak seriye e-book şeklinde devam edeceğim. Onu da şu sıralar yapamıyorum. Telefonumun ekranı mangadan daha küçük, bilgisayardan okumayı ise sevmiyorum. Zaten yeni sezon çıkınca duyduğum heves patlaması geçti, devamı için acelem yok. 

Cesur Yeni Dünya kitaplığımda uzun zamandır bekleyen kitaplardandı. Instagram'da okuyan birini görünce birden elime almaya karar verdim. Bilim - kurgu'nun kültleşmiş eserlerinden biri. Kitabı okurken distopya mı yoksa ütopya mı okuyorum diye düşündüm. Distopya türüne daha yakın olsa da her şeyin düzenli, herkesin (neredeyse) mutlu olduğu bir dünyayı okuyordum. Toplumsal sınıfların netliği sayesinde kimsenin yükselme çabasının olmadığı, bireylerin onlar için uygun görülen hayatı memnuniyetle yaşadığı, ailenin gülünç hatta utanç verici bir kavram olduğu, bebeklerin laboratuvarlarda üretildiği bir dünya. Kısacası insanlar robot gibi. Dünya dev bir makine, bu sistemin yaratıcısı ve dolayısıyla Tanrısı olan Ford ve makinenin parçaları olan insanlar. Bir de bu sisteme dahil olmayan "yabani" diye nitelendirilen bir topluluk var. Distopyanın içindeki sahte ütopya. Cesur Yeni Dünya geleceğe yönelik çok başarılı bir eleştiri. Ayrıca kitaptaki karakterlerin isimlerinin hepsi o dönemde yaşayan ünlü kişilerden esinlenilmiş. Bunlardan biri de Mustafa Kemal Atatürk. Tam listeye bakmak isterseniz şöyle:

Bernard Marx, George Bernard Shaw ve Karl Marx

Lenina Crowne,Vladimir Lenin

Fanny Crowne, Fanya Kaplan, Lenin'i öldürmek için başarısız bir suikast girişimi düzenleyen kişi.

Polly Trotsky, Lev Troçki

Benito Hoover, Benito Mussolini, Herbert Hoover

Helmholtz Watson, Hermann von Helmholtz, John B. Watson

Darwin Bonaparte, Napoleon Bonaparte, Charles Darwin

Herbert Bakunin, Herbert Spencer, Mikhail Bakunin

Mustapha Mond, Mustafa Kemal Atatürk, Sir Alfred Mond

Primo Mellon, Miguel Primo de Rivera, Andrew Mellon

Sarojini Engels, Friedrich Engels, Sarojini Naidu

Fifi Bradlaugh, Charles Bradlaugh

Joanna Diesel, Rudolf Diesel

Jean-Jacques Habibullah, Jean-Jacques Rousseau, Habibullah Han

Herkese #iyigeceler 🌝 #Goodnight everyone 🌚 #kitap #book #instabook #vsco #vscocam #vscobooks #vscoblogger #blogger #kitapblogu #bookblogger #kitapsevgisi #booklove #booknerd #bookgeek #bookporn #ithakiyayınları #büyülüayraç

Berfin Kanat (@buyulu_ayrac)'in paylaştığı bir gönderi (8 Nis 2017, 11:43 PDT)

Cesur Yeni Dünya'dan sonra geçmişe ait ve mistik bir şeyler okuma ihtiyacı duydum. Avalon'un Sisleri Serisi'nin ikinci kitabı olan Yüce Kraliçe'ye başladım. İlk kitap Büyü Ustası'nın yorumu blogumda var, seriyi bilmiyorsanız onu okuyabilirsiniz. İkinci kitap ilk kitap kadar büyülü gelmedi, daha çok karakterler arasındaki entirikalara odaklıydı. O yüzden çok sevemesem de beğenerek okudum. Pagan kültüründen izler taşıyan edebi eserleri seviyorum, bu türden okuyup da beğenmediğim kitap sayısı çok azdır.  Kral Arthur zamanlarına ilgi duyan herkesin Avalon'un Sisleri Serisi'ni seveceğini düşünüyorum, en azından ilk kitabını.

Bu aralar yüksek lisans hazırlığındayım. Pazar günü Ales'e gireceğim hatta. Şehir ve Bölge Planlama mezunuyum. Tarih seviyorum diye mimarlık tarihine kaysam mı diye düşündüm baya. Merakımı gidermek için kısa ve öz bir mimarlık tarihi kitabı okudum. Bunun dışında kafamda kentsel koruma üstüne yüksek yapmak vardı. Kitap sayesinde az çok mimarlık tarihi bilgim oldu. İki alanı kıyaslayınca kentsel koruma bana daha kapsamlı geldi. Kendi bölümümden devam edeceğim yani. Bakalım neler olacağını zaman gösterecek. Çok çabalamam lazım çünkü lisans eğitimim pek iyi geçmedi. Güzel sanatlardan aldığım kolay seçmelilerle kredi topladım falan. Neler olacağını zamandan çok benim çabam gösterecek galiba. ^^

Ardından sevgili Ursula'dan Yerdeniz Öyküleri'ni okudum. Kitapla ilgili bir yazı okumak isterseniz kitap yorumları kısmından ulaşabilirsiniz. Yerdeniz'in farklı köşelerinden hikayelerle hem o dünyayı daha iyi tanıyorsunuz hem de önceki kitaplarda açıklanmamış bazı şeyler ışığa çıkıyor. Okudukça Yerdeniz'in büyülü dünyasında kaybolası geliyor insanın. Özellikle şu aralar kaybolsam şahane olurdu. 

Küçük Kara Hikayeler kitabı korku türünün iyi örneklerinden biri. Hikayeler korku ögeleri taşısada ürkütmekten ziyade tuhaf hissettiriyor. İlk öykü mesela, kabus görmenize sebep olacak dehşet malzemeleri barındırıyordu ama yazar nedense bunu kullanmadan, çok daha sakin bir gidişatla ilerlemiş. Yine de benim için ilgi çekici bir kitaptı. Öykülerin hepsini beğenerek okumasam da yazarın tarzı hoşuma gitti, diğer kitaplarını da okumak istiyorum.

Yakut Kırmızı bu ayın favorilerinden. Hafif bir şey okurum diyerek öylesine okumaya başlamıştım. Karşıma eğlenceli, gizemli, ve oldukça şirin bir kitap çıktı. Yazarın anlatımına bayıldım, sesli güldüğüm yerler bile oldu. ^.^ Silber'i devam edecek kadar sevmediğim için Yakut Kırmızı'dan vakit geçirmelik bir kitaptan daha fazlasını beklemiyordum. Şimdiyse bir an önce seriye devam etmek istiyorum, merak ettiğim çok şey var! 

Nisan ayının son kitabı Tarihçi - Elizabeth Kostova'ydı. Kitabı ucu ucuna 30 nisan gecesi bitirdim. Kazıklı Voyvoda - Drakula ilişkisini gerçekçi bir şekilde kuran oldukça başarılı bir kitap. Kalınlığına rağmen kendini merakla okutturduğu için çabuk bitiyor. Bazı sahneleri sadece merakla değil, ürpererek de okudum. Vampirlerle alakalı okuduğum tüm kitaplar içinde gerçeğe en yakın olanı kesinlikle Tarihçi'ydi. Vampirler kanlı canlı oldukça gerilim hissi de artıyor tabii. Yalnız kitap ilerledikçe tempo yükselmekten ziyade düştü, son sayfalara kadar tekrar yükselir diyerek okumaya devam ettim. Temposu düştü derken sıkıcı bir hal almadı tabii. Sadece başlardaki gotik gizem biraz kayboldu ve yerini tarihi araştırmalarla dolu olay örgüleri aldı. 

Vampir edebiyatına ve özellikle Drakula'ya ilgi duyanları hem ürperip hem de keyif alarak okuyacakları sayfalar bekliyor. Ayrıca kitabın büyük bir kısmının İstanbul'da geçmesi, Türk karakterlerin olması ve Osmanlı'dan çok sık bahsetmesi benim için okumayı daha keyifli bir hale getirdi. Geç olsa da iyi ki okumuşum dediğim bir kitap Tarihçi. Ve belki de ben bunları yazarken Drakula yakınımızda bir yerlerde dolaşıyordur, artık bu ihtimal için neden olmasın diyorum. 

Nisan ayında okuduklarım böyleydi. Favorilerim Tarihçi, Yakut Kırmızı ve Yerdeniz Öyküleri oldu. Umarım mayıs ayı da okuma olarak en az nisan kadar verimli geçer. Daha ilk günden Persepolis'e başlayıp bitirdim bile heheh. Siz nisan ayında neler okudunuz, benim kitaplarımdan okuduklarınız ya da okumak istedikleriniz var mı? Herkese iyi geceler, iyi haftalar.