Rüzgarın Adı - Patrick Rothfuss / İnceleme

"Uyuyan höyük krallarından prensesler kaçırdım. Trebon kasabasını yakıp kül ettim. Felurian'la bir gece geçirdim ve hem canıma hem de aklıma mukayyet olabildim. Çoğu insanın kabul edildiğinden daha küçük bir yaşta Üniversite'den atıldım. Başkalarının gündüz gözüyle ağızlarına almaktan bile korktukları yollardan ay ışığı altında geçtim. Tanrılarla konuştum, kadınlar sevdim ve ozanları ağlatan şarkılar yazdım. Belki beni duymuşsunuzdur."

Gecikmiş bir inceleme yazısından herkese merhaba. Rüzgarın Adı'nı üç gün önce bitirdim. Kitabın etkisi gitmeden yazısını yazmayı planlıyordum ama hastalandım ve bilgisayar başında bırak yazı yazmayı, film izleyesim bile gelmedi. -_- Neyse ki Goodreads yorumum ve okuma defterime aldığım notlar var. Bu arada okuma defteri tutmaya başladığımı söylememiştim değil mi? Kitabı okurken kaydetmek istediğim alıntıları ve bitirdiğimde düşüncelerimi yazmak için bir defter tutmaya başladım. Güzel bir kitabı bitirince bilgisayar ya da telefon klavyesiyle rahat rahat yazamıyorum. Kağıt kalem daha iyi geliyor. Rüzgarın Adı bitince de öyle oldu mesela. Defter biraz daha dolduktan sonra burada paylaşırım, şu an için çok boş ve benim bile bazı kısımlarını okuyamadığım karalama yazılarla dolu. :D 

Epik fantastik türüne bir türlü ısınamadım. Tüm o savaşlar, ülkeler ve isimlerini karıştırmama sebep olan sayamadığım kadar çok karakterler beni bunaltıyor. Gotik edebiyatın fantastikle birleştiği kitapları keşfettikçe epik fantastikten iyice uzaklaştım. Liseden beri de nadiren epik fantastik okudum. Zamanla türe karşı bir soğukluğum oluştu. Rüzgarın Adı'na kadar en az 2- 3 senedir epik fantastik okuduğumu hatırlamıyorum. Bu kısa ön bilgiden sonra söyleceğim ilk şey şu ki; Rüzgarın Adı epik fantastiğe karşı duyduğum tabuyu yerle bir etti. Hatta kitaplığımda okunmayı bekleyen epik fantastikleri en kısa zamanda okumayı istememi sağladı. 

Şarkı gibi bir kitap nasıl anlatılır? Bu yazıyı yazarken elime bir müzik aleti alıp hadi toplanın size Kvothe'un kahramanlıklarını anlatayım demek vardı. Ne yazık ki hem böyle bir ortam yok, hem de birkaç sene çalmayı öğrendiğim ve çoğunlukla unuttuğum keman dışında sunabileceğim tek müzik aleti blok flüt. :D Evet, Rüzgarın Adı epik fantastiğe olan ön yargımı yıktı geçti. Fazla karakter sevmezken kitaptaki herkesi daha çok tanımak istedim. Kvothe Yoltaşı hanında geçmişinden bahsederken sanki oradaydım. Birçok kitap için kendimizi kaptırınca gerçek gibiydi deriz. Rüzgarın Adı ise gerçek gibi değildi, gerçekti. O kadar ki kitaptan kafamı kaldırdığımda Üniversite'nin Arşiv'inde ya da Yoltaşı'nda olsam şaşırmazdım. Belki daha önce böyle kitaplar okumuşsunuzdur ama Rüzgarın Adı benim gerçek olduğuna neredeyse inandığım ilk kitabım. Umarım karşıma böyle başka kitaplar da çıkar. ^_^

Rüzgarın Adı'nı fantastik sever çoğu kişinin benden önce okuduğundan eminim. Kitabı uzun zamandır bekletiyorum, okuma kararım ani oldu diyebilirim. Okuduktan sonra yorumları incelerken kitabın genel epik fantastikler gibi olmadığına dair bir şeyler okudum. Savaşlar, iyi - kötü kapışması yeterince olmadığından böyle düşünülüyormuş. Hatta Rüzgarın Adı'nı bu yüzden sevmeyenler bile var. Türe hakim olmadığım için bu konuda yorum yapamıyorum. Goodreads'de epik fantastik olarak gözükmesi benim için yeterli. Ve türe ısınmamı sağladığı için memnunum. 

Rüzgarın Adı'nın mekan kurgusuna hayran kaldım. Kitap detaylarda kaybolmanızı sağlayan bir mekana sahip. Kvothe'un ailesiyle birlikte dolaştığı kumpanyayı, eğitim görmek için gittiği üniversiteyi ve büyük kentleri rahatlıkla bir algı haritasına oturtabiliyorsunuz. Bu arada içinde karnaval - kumpanya geçen kitap - film - dizileri çok seviyorum. İzlemek isterseniz dizi olarak Carnivale'i önerebilirim. 

Rüzgarın Adı içinde yaşamak isteyeceğiniz bir dünya sunuyor. Kitabı bana bu kadar çok severek okutan şey ise yazarın her duyguyu hissetmenizi sağlayan anlatımı. Uzun bir şarkı gibi, sanki birinin hayatı hakkında uzun bir beste dinliyormuşsunuz gibi. Kalın diyebileceğim bu kitabı okumaya doyamadım. Neyse ki okunmayı bekleyen 2. kitap ve  kitaptaki en sevdiğim karakterlerden biri hakkında olan Sessizliğin Müziği var. 

Yazı boyunca belirtmedim ama Rüzgarın Adı Kralkatili Güncesi Serisi'nin ilk kitabı. Bu yazıyı çoğu kişi Rüzgarın Adı'nı okumuştur düşüncesiyle yazdım galiba. Ya da Rüzgarın Adı hakkında yazdıkça bilinçaltımda o dünya gitmiş olabilirim. Yarı burada yarı orada olduğum için yazı arada kaynamış olabilir. :D  Böyle bir sürü ihtimal var. Aslında temelini bilmeden okumanız en iyisi. Ben de öyle başladım, iyi ki pek bir şey bilmeden okumuşum diyorum. Hikaye ikinci ağızdan değil, anlatıcısından dinlenince güzel. 

Üçüncü kitap çıkmadan Bilge Adamın Korkusu'na başlamayayım diyorum. Rüzgarın Adı'nı sindirmiş olurum hem. Siz Rüzgarın Adı'nı okudunuz mu? Okuduysanız hakkında ne düşünüyorsunuz, görüşlerinizi yazmayı unutmayın. Herkese iyi haftalar!