Kitap Yorumu: Boğulan Kız - Caitlin R. Kierman

Bir kız, iki hayalet, bir kurt ve bir siren. Boğulan Kız'ı  elime aldığımda  okuduğum belli fantastiklerden farklı olacağını biliyordum ve öyle de oldu. Hatta bitirdiğimde kitabın fantastikten çok psikolojik roman kategorisinde olduğuna karar verdim. Doğaüstü ögeler üstüne kurulu olsa da Boğulan Kız daha farklı olduğunu hissettiriyor. Imp, hem ressam hem de çok iyi yazıyor ve şizofreni hastalığı olan genç bir bayan. Eva ise onun bir türlü kurtulamadığı Siren'i, kırmızı başlıklı kızı, kurdu ve hayaleti. Imp'ın takıntılı olduğu Boğulan Kız tablosundaki kadın. İkisinin hayatı nerede nasıl kesişmiş açıkçası hala anlam veremedim, Boğulan Kız soru işaretlerini sonunda dahi bitirmeyen bir kitap oldu benim için. Gerçeğin açığa çıktığını düşündüğüm anda bile bu doğru mu yoksa Imp'in zihninde yarattıklarından biri mi diye düşündüm. Bu karmaşa hem okuma isteğini azaltıcı hem de anlam derinliğinde kaybolmanıza sebep verici cinsten. Çok yönlü kitapları seviyorum belki de Boğulan Kız'ı bu yüzden sevdim. Homeros'un Sirenleri de sık sık hikayeye dahil olup lisede okuduğum kitapları hatırlattı, kitap içinde kitap olmasını hep hoşuma gitmiştir.  Büyük ihtimalle bu sene okuduğum kitaplar arasında yorumlamakta en çok zorlandığım Boğulan Kız olacak. Kitapta çok ilgimi çeken kısa bir paragraf vardı, aslında Boğulan Kız'ın özeti bu kısım bile olabilir.

Ölüler, ölü düşünceler ve sözde ölü anlar gerçekte asla ama asla ölü değildir, hayatımızın her anını onlar biçimlendirir. Onları önemsemeyiz, onlar da güçlerini buradan alır. 

Kitabı beğendim mi evet, umduğumdan daha iyi çıktı mı, hayır. Ama kesinlikle boş bir kitap değildi. Şiirler, eski kitaplar ve eski müziklerle doluydu. İntihar etmeyi düşünüyorsanız okumayın dermişim. :P ( En iyisi kitabı okuyun ve intihar etmeyi düşünmeyin.) Tekrar okuyup özümsesem daha iyi olacak gibi. Bir de bu dörtlük var kitabın başında bulunan.