Kitap Yorumu: Cadının Oğlu - Michael Gruber

Tanıtım yazısı:

Ona Yumru diyorlar. Biçimsiz, insandan çok gulyabaniye benzeyen terk edilmiş bir çocuk. Analığı cadı, dadısı ayı, öğretmeni cin, akıl hocası kedi. O kadar masum ki, insanların dünyasıyla tanışınca, kötülüklerle baş edemiyor.

Taş kesilen yüreğiyle anasını ölümcül tehlikelere atıyor. Kendini keşfetmek için dünyanın derinliklerine doğru bir yolculuğa çıkıyor. Hem çok tanıdık hem de hiç alışılmadık bu alemde, kötülük, güzellik, efsaneler, gerçeklik ile merak var. Ve ucunda sevgi bekliyor.

Cadının Oğlu'nun yıllar önce bir yerde alıntısına rastlamış ve çok beğenmiştim. Sonra şans eseri kitap alışveriş sitelerinden birinde denk geldim ve hemen aldım. Ayrıca bu seneki kış okuma şenliğinde adında akrabalık ilişkisi geçen bir kitap kategorisi için Cadının Oğlu'nu seçmiştim. Kış günlerine yakışan şirin, sıcak bir kitaptı. ^^ Her sayfası sihir kokan tam bir cadı kitabı, bazen Binbir Gece Masalları'nı izliyormuş gibi hissetmenizi sağlıyor. Uzun zamandır yaşayan bir cadı, onun yoldaşı konuşan bir kedi ve bir gün hayatlarına giren bebek Yumru'nun hikayesi en başından itibaren kendini sevdiriyor. 

Cadının Oğlu biraz masal tarzında yazılmış, açıkçası o yazı dilini çok sevmiyorum. Alttan bir hikayeden ders çıkarma hissi veriyor, daha küçük olsam belki bu hoşa gidebilirdi. Sanırım çocukların daha çok seveceği bir kitap. Yazar eski masalları yeni yorumlar katarak aktarmış, mesela Kırmızı Başlıklı Kız'da kötü olan kurt değil avcı olmuş, Hansel ve Gretel'de iyi kalpli cadı kötü babadan kardeşleri korumuş gibi. 

Karakterlerden biraz bahsedecek olursam, Yumru diğer insanların gulyabani diye nitelendireceği kadar çirkin biri. Cadı onu bulduktan sonra bir ayıyı dadısı yapıyor ve insanlardan bu kadar uzak büyüyen çocuk kendini çok güzel onları ise çelimsiz ve çirkin sanıyor. Yumru'nun hayatı gerçeği öğrenince oldukça değişiyor tabii. Cadı annesinden nefret eden birine dönüşüveriyor. Cadı ise güçlü, doğayı ve doğaya ait olanı seven biri. Ama annelik duygusundan yoksun olması Yumru ile olan bağını ilk başlarda çok zedeliyor. Kedimiz Falance ise tam bir kedi. :D Kibirli ama zeki, arada yalanıyor vs. :D Ana karakterler genel bir çerçeveden bakınca böyleydi, sadece kediyi her yönüyle sevdim, cadı ve Yumru tam oturmamıştı bence. 

Masallardan hoşlanıyorsanız Cadının Oğlu tavsiye edeceğim bir kitap. Zaten hem kısacık hem de akıcı olduğu için çabucak bitiyor, size de güzel bir hikayeyi dinlemiş olmak kalıyor.