29 Ekim 2016 Cumartesi

Buradayım - Clélie Avit / Kitap Yorumu


Herkese merhaba, 29 Ekim Cumhuriyet Bayramımız kutlu olsun! :) Hep birlikte nice 93 yıllarımız olsun. ^.^ Dün instagram hesabımdan birkaç kitap paylaşıp hangisini okusam diye sormuştum. Buradayım da fotoğraftaydı ama pek aklımda yoktu. Yorumlardan gelen bir öneri üzerine kitabı elime aldım ve nasıl başlıyor diye bakmak için ilk cümlesini okudum. Kitapların ilk cümlelerini çok önemsiyorum diyemem ama ilgi çeken bir başlangıç klasik bir girişten daha iyidir tabii. Buradayım'a başlamamı sağlayan şey ilk cümleleri oldu.

"Üşüyorum. Açım. Korkuyorum. Bunları Hissediyor Olmalıyım. Yirmi haftadır komadayım..."

Diye başlayıp devam ediyor. Dağ tırmanışında kaza geçirip komaya giren Elsa etrafındaki sesleri duyuyor ama tepki veremiyor. Aynı hastanede Thibault'un erkek kardeşi yatıyor. Tesadüfen Elsa'nın odasına giren Thibault komadaki kadınla ilgilendikçe ikisinin arasında duygusal bir bağ oluşmaya başlıyor. Daha önce komadaki insanlarla alakalı hiç kitap okumadım. Sesleri işittiklerine dair bir bilgim vardı ama gerçek mi değil mi bilmiyorum. Elsa'nın durumu bana uyku felci geçirdiğim zamanları hatırlattı. Zihin uyanık, sesleri duyabiliyorsun ama hareket edemiyorsun. İşin kötü tarafı uyku felcinde genellikle nefessiz kalıyormuşsunuz gibi bir his oluyor. Onun verdiği gerginlikle panik oluyorsunuz ve bu durum kalp krizine kadar gidebiliyor. Konudan bağımsız bilgi olacak ama uyku felci geçirmek istemiyorsanız dolu mideyle uyumayın. Ayrıca yorgun hissetmiyorsanız öğlen uykusuna yatmayın. Gerçekten kötü bir deneyim, düşündükçe geriliyorum. *-*

Buradayım'ın edebi açıdan pek bir değeri yok. Dolu dolu bir kitap değil ama kafa dinlendirmek, hoşça vakit geçirmek için çok iyi bir seçim. Sade cümlelerle konu hızlı bir şekilde ilerliyor. Kitap okuyamadığınız bir dönemdeyseniz Buradayım'a bakın derim. Kitapla ilgili tek keşkem sonunun aceleye getirilmiş olması. Bendeki kitabın sayfası mı eksik acaba diye düşündüm hatta. :D Yine de bir buçuk günde bitirdiğim kitaptan memnun kaldım. Kitabın edebi değeri yok demiştim ama mutlu bir şekilde kapattığımız her kitap bize bir şeyler katıyor aslında. :) Pozitif ve mutlu geçireceğimiz bir haftasonu olsun, herkese iyi günler. ^.^

5 yorum:

  1. Uyku felci mi??!! Ya biraz tırstım şuan -.-

    Artık gece alıştırmalarına son o zaman! :D

    YanıtlaSil
  2. Kitabın kapağı 'beni alma' diye bağırıyor cidden. Böyle surat olan kitap kapaklarından nefret ediyorum ya :D Okuyucunun hayal gücünü kısıtlıyor bence. Kahramanı bu şekilde hayal edeceksin der gibi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kapaktaki kadın bana gizemli geldi o yüzden sevdim, ama hoşlanmayacağım biri olunca ben de sinir oluyorum. O yüzden sana katılıyorum, sanırım en iyisi yüz koymamaları. :D Düşüş Serisi'nin kapakları çok güzeldi mesela her kapakta Luce vardı ama hiçbirinde net bir yüz yoktu. Gizemli kapaklar <3 ben :D

      Sil
  3. Kitabın sonunu anlamakdm kız yaşayacak mı ?

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...